De nieuwe Lenspomp Tijdens de reis in 2014 heb ik de lenspomp een tweetal keren gedemonteerd. De afdichting van de 12V toegangsdraden zijn belabberd en aan het einde van het seizoen besluit ik de lenspomp te vervangen voor een nieuwe. Het wordt een Surflo pomp met een capaciteit van ruim 95 liter per minuut! De motor kan voor inspectie worden verwijderd, terwijl de pomphuis met slang in de bilgeput achterblijven.
Op alle afbeeldingen rust een copyright!
U is niet gerechtigd delen van deze website
te kopieren of te vermenigvuldigen
op welke wijze dan ook
We hebben 45 gasten en geen leden online
You can return any item purchased on our website within 30 days of the purchase date.
Klaar voor de tocht
De route in 2010In 2010 gaat het gebeuren. Na meer dan een jaar aan de refit van de Horizon Quest te hebben gewerkt staat de eerste reis met deze boot op het programma. Het plan is om naar Noorwegen te gaan en we denken zelfs aan de Lofoten.
Vanwege voornamelijk noordelijke winden na vertrek komt van de Lofoten niets terecht. We varen via het Noord Oost Zeekanaal via Denemarken en de westkust van Zweden naar Bergen. Daar keren we om en opnieuw via Denemarken gaan we terug naar Nederland.
Niettegenstaande een mooie reis en we leren de boot wel aardig kennen.
Voor 2011 hadden we de Botnische Golf, en met name "Höga kusten" (De hoge kust) als reisdoel gesteld. We waren in Zweden nooit noordelijker geweest dan Mariehamn op de Åland eilanden en al vele jaren geleden hadden we de wens om dit gebied gebied eens te verkennen, maar steeds was de aaneengesloten periode vrije tijd te beperkt.
De "Höga kusten" is een stuk Zweeds grondgebied dat op de Werelderfgoedlijst van de UNESCO staat. Dit gebied bevindt zich aan de Zweedse oostkust in de provincie Västernorrlands län. Wanneer Zweden echter vertellen uit welk deel van het land ze vandaan komen of welk dialect ze spreken dan noemen ze niet de provincie maar het landschap. In dit geval zullen ze Ångermanland noemen, de historische indeling van Zweden die geen bestuurlijke functie meer heeft, maar nog steeds belangrijk is op het gebied van cultuur en folklore, streektaal, toerisme, geografie enzovoort .
Om de boot even weer goed te gaan testen na het onderhoud van de afgelopen winter zeilen we eerst een paar dagen op het IJsselmeer en daarna vertrekken we echt en varen we tot het eiland Trysunda. Op de tocht terug zeilen we een paar weken met vrienden in de scheren van Stockholm. Omdat een besteld motor onderdeeltje maar niet kwam, maken we nog een 'heen-en-weertje' naar de Åland eilanden, om daarna via vrijwel dezelfde route als op de heenreis weer naar Nederland terug te varen.
In 2012 hadden we als doelstelling 'De Lofoten'. Het was ook een aantrekkelijke gedachte om voor een tweede keer naar de Noordkaap te varen. Nadat we een tijdje langs de eilanden van de Lofoten hadden gevaren zetten we koers naar het Noorden en aanschouwden we na 7 jaar de Noordkaap vanaf de Barentszee.
Klikken op de foto hiernaast leidt u naar een dynamische Google map waarop de heenreis van 2012 naar de kaap wordt getoond. Het aantal vastgelegde trackpunten (locaties) is gedecimeerd tot 53.000. Dit is nog steeds voldoende om redelijk nauwkeurig de afgelegde route tot in detail te kunnen volgen.
Tijdens deze reis hebben we ruim 3300 zeemijlen gevaren en we kijken met voldoening terug.
Gedser, Denemarken: Het keerpunt!2013 was een reis met hindernissen. De gereviseerde motor gaf problemen: Roken en olielekkage op meerdere punten. De splinternieuwe Vetus accus bleken waardeloos te zijn.
In Gedser besloten we terug te gaan naar Nederland om de onvolkomenheden aan te pakken.
Tijdens de terugreis ontdekten we dat de babystag bijna doormidden was en daarom lieten we in Kiel een vervanging maken. Op de Noordzee presteerde de splinternieuwe dynamo steeds minder en tijdens de laatste mijlen was het helemaal einde oefening.
We bivakkeerden nog een paar maanden in Makkum. De accu's werden door de leverancier vanvangen door Mastervolt accu's. Ik repareerde de dynamo waar de ingebouwde spanningsregelaar om onbekende redenen een vroege dood was gestorven. In de winter plaatste ik een nieuwe motor. Jammer van de revisie maar een betrouwbare voortstuwing is van het grootste belang.
Interactief? ..klik
In 2014 konden we de reis maken die we een jaar tevoren moesten afbreken.
Via Polen en de 3 Baltische Staten zeilden we naar Helsinki, volgden de Finse kust
tot halverwege de Botnische Golf. Daarna staken we over en keerden via
de Zweedse kust terug naar Nederland.
Interactief? . . Klik
Grootse plannen hadden we voor 2015! Na twee IJsland pogingen, in 1997 en in 2005 planden we dit jaar een derde. Beide eerdere pogingen eindigden op de Faeroer eilanden. In 1997 als gevolg van weinig wind en brandstof en in 2005 als gevolg van heel veel wind en slecht weer.
Dit jaar niet naar de Oostkust van IJsland maar naar Reykjavik. De heenreis zouden we met z'n vieren zijn. Twee zeilvrienden, die we al kennen uit onze Waarschip periode, zouden ons vergezellen. Als gevolg van aanhoudende harde westenwinden strandde ook deze poging en werd het Noorwegen.
Naar de Botnische Golf
Route Reis2017Op de afbeelding hiernaast zijn de tracks afgebeeld van de reis in 2017. De weersomstandigheden hebben een belangrijke invloed gehad op de reis. Gezien de verwachtingen voor langdurige zuid-westelijke winden hebben we het plan om rond Zuid-Engeland te varen laten schieten en gekozen voor het Caledonian Canal.
In Noord-Ierland zijn we om dezelfde redenen aan de noordelijke kust gebleven. Bij de Outer Hebrides was erg veel wind evenals bij Cape Wrath, de noord-west hoek van Schotland en tijdens ons verblijf in Stromness op de de Orkneys. In Noorwegen en Zweden was daarentegen weer weinig wind en heeft de motor overuren gemaakt.
We vertrokken op 10 mei en waren 29 augustus weer terug in Makkum waar we nog een maand een ligplaats aan het IJsselmeer boekten. In totaal besloeg de reis 3170 zm.
Begin 2018 maakten we plannen om het noordelijkste puntje van de Botnische Golf te bezoeken. Uit allerlei verhalen wisten we dat het Haparanda moest zijn.
Omdat het Noord-Oost Zeekanaal ons niet meer zo kan bekoren (eufemisme) planden we een rondje via Noorwegen en de Zweedse westkust, ofwel via het Skagerrak en het Kattegat. Opnieuw genoten we, net als vorig jaar, van de Noorse zuidkust en de Zweedse westkust. Na het ronden van het zuidelijkste puntje van Zweden volgden we de Zweedse oostkust tot aan, nee niet Haparanda maar Tore! Tore is namelijk de meest noordelijkste haven van de Botnische Golf.
Tijdens de terugweg volgden we de Finse kust tot aan Hanko, waar we het voorgenomen plan wijzigden om via de Baltische staten opnieuw aan te doen. Estland vonden we in 2014 wel oké, maar de steden in Letland en Lithouwen vonden we niet echt de moeite waard. Daarom zeilden we via de Turku archipel en de Aland eilanden naar de Stockholm archipel. Vanuit Nynashamn zeilden we rond Gotland. Via o.a. Langeland in Denemarken, gevolgd door het Kieler kanaal kwamen we in Cuxhaven voor het laatste stuk over de Noordzee. In Nederland lagen we nog een viertal weken in de jachthaven van Dokkumer Nieuwe Zijlen.
In 2019 was Noorwegen opnieuw ons doel, maar deze keer zeilden we er via Schotland naartoe. We zagen af van ons plan om via de Orkneys en de Shetlands de oversteek te maken vanwege de heersende noordelijke winden, maar staken over vanuit Peterhead.
Via de Noorse Westkust zeilden (en motorden) we tot voorbij de Lofoten en de Vesteralen. In Finsness aan de oostkant van het eiland Senja wendden we de steven weer zuidwaarts,en vervolgden onze reis langs de Noorse en de Zweedse kust en een stukje Denemarken. Via het NoordOostZeekanaal keerden we terug naar Nederland.
Het log geeft tussen het vertrek uit Leeuwarden op 13 mei en het einde van de reis op 27 aug een aantal gevaren mijlen aan van 3286 zeemijlen (= 6086 km). Te veel gemotord naar onze zin, maar wel weer een mooie tocht.
Noordwaarts
Zuidwaarts
Dit jaar moesten we onderhoud aan het woonhuis te gaan doen en met name schilderen. Misschien zouden we nog een kort reisje maken, maar de corona pandemie gaf niet zoveel mogelijkheden. Daarom hadden we dit jaar, sinds lange tijd, weer een zomerligplaats in Makkum.
UIteraard hebben we regelmatig tochtjes op het IJsselmeer gemaakt, maar van een langer tochtje is niets terecht gekomen.
Via het Caledonian Canal bereikten we de westkust van Schotland. Oost van het eiland Sky ankerden we een paar dagen in 7Bf met de nodige uitschieters Na de oversteek naar Loch Boisdale opde Hebriden ankerden we in Ardmaddy Bay. Andere geplande ankerplaatsjes sloegen we over vanwege het slechte weer. Vanuit Tarbert op Harris zijn we via de Schotse westkust en Skye weer zuidwaarts gevaren. Ook een voorgenomen traject naar Ratlin Island voor de Noord Ierse kust hebben we afgebroken.
De terugreis ging opnieuw door het Caledonian Canal en daarna deden we o.a Whitehills, Stonehaven, Arbroath en Eyemouth aan, een onverwacht genoegen.
Na de retourtocht over de Noordzee kwam in Makkum een eind aan deze zeiltocht met 1575 zm op het log.
